От сребърни влакна.
Паяжина бяла.
Под простора ми се настанила.
Недоумяващо я гледам.
Паяк посред зима ...
На открито паяжина плел.
Цялата искри, проблясва.
От дъжда валящ.
А паяка го няма.
Скрил се някъде на сухо.
Чака ...
Облаците вятър да издуха.
Слънцето да се покаже.
Паяжината блестяща го очаква ...
0 коментара:
Публикуване на коментар